در ۳ مه ۲۰۱۸، جنرال موتورز (GM) اطلاعیه ای منتشر کرد که چرخه اخبار را تحت تأثیر قرار داد. این غول خودروسازی با شرکت نرم‌افزاری در خلیج سانفرانسیسکو Autodesk وارد یک «اتحاد چند ساله» شده بود و مهندسان هر شرکت مشترکاً یک براکت صندلی با چاپ سه‌بعدی که ۴۰ درصد سبک‌تر بود، ایجاد کرده بودند که ۲۰ درصد قوی تر از قطعه اصلی بود.
این خبر موج رسانه ای را به همراه داشت. ده‌ها نشریه، از این مجله گرفته تا مجله WIRED، در مورد این پایه صندلی با شکل عجیب و غریب و به اندازه چراغ رومیزی گزارش دادند – و دلیل خوبی هم داشت. براکت نه تنها قوی‌تر و سبک‌تر از همتای تولید شده سنتی خود بود، بلکه مهندسان جنرال موتورز – با کمک فن‌آوری طراحی مولد مبتنی بر ابر Autodesk Fusion 360 – آنچه را که یک مجموعه هشت جزئی بود در یک قطعه ادغام کردند.
برای بیش از یک قرن، کاهش وزن برای قطعات خودرو سبک وزن کردن یک قطعه تا ۴۰ درصد چیزی غیرمعمول بود. همین امر را می توان در مورد ادغام هشت جزء مونتاژ براکت در یک قطعه گفت. نازل سوخت موتور LEAP با پرینت سه بعدی جنرال الکتریک مشهورترین نمونه از یکپارچه سازی مونتاژ است که توسط AM امکان پذیر شده است.
با وجود این همه نوآوری، نادیده گرفتن این نکته سخت است که براکت صندلی جنرال موتورز با پرینت سه بعدی هنوز یک بخش اثبات برای طراحی مفهومی است. اکنون که وارد دور دوم تکرارهای طراحی شده است (برای دستیابی به کاهش وزن حتی بیشتر)، احتمالاً این قطعه ابتدا در وسایل نقلیه موتوراسپرت پیشرفته قبل از اینکه در ناوگان مصرفی جنرال موتورز قرار بگیرد، آزمایش شود.
اما در بین مطبوعات جنرال موتورز، داستان دیگری وجود دارد، و پیش‌بینی می‌کند که تغییراتی در این صنعت خیلی زود اتفاق می‌افتد که بسیار بزرگ هستند. در حالی که هر یک از سه خودروساز بزرگ به سمت آینده ای تمام الکتریکی که در آن طراحی مولد و تولید مواد افزودنی غالب است، رقابت می کنند، جنرال موتورز شرط می بندد که پیروزی نه تنها از طریق پرینترهای سریعتر، بلکه از طریق یک گردش کار دیجیتالی دوباره تصور شده به دست می آید.
