پرینترهای سه بعدی فلزی جهت کمک به گستره وسیعی از بیماران از جمله بیماران تروما (ضربه خورده)، بیماران سرطانی که دارای نواقصی در بافت استخوانی خود هستند و بیمارانی که به صورت مادرزادی با نواقص استخوانی متولد شدهاند، مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین میتوان از پرینترهای سه بعدی در ساخت راهنماهای برشی و وسایل کمک جراحی استفاده نمود.
بیش از بیست نوع متفاوت از ایمپلنتهای استخوانی ساخته شده با این روش به تأیید سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا (FDA) رسیدهاست. از جمله این پروتزها میتوان به پروتزهای زانو، ران، جمجمه و صورت، ستون فقرات و ایمپلنتهای دندانی اشاره کرد، که هرکدام با توجه به نوع کاربرد از مواد و روش های گوناگون ساخته میشوند. به عنوان مثال پروتزهای استابولار (Hip Cup)، در بیش از ۵۰۰۰۰ بیمار مورد استفاده قرار گرفته است.
مزایای روش ساخت افزودنی نسبت به روشهای سنتی در حوزه پزشکی عبارت است از
- استفاده مستقیم از دادههای تصویری دوبعدی و سهبعدی در ساخت قطعات
با استفاده از دادههای CT scan، MRI و … میتوان درکمترین زمان ممکن، ایمپلنتی مناسب بیمار طراحی کرد بهترین هماهنگی را با آناتومی وی داشته باشد.
- ساخت اختصاصی برای هر بیمار
مهمترین ویژگی پرینترهای سه بعدی فلزی در ساخت ایمپلنتهای استخوانی، منحصر به فرد بودنشان برای هر بیمار با توجه به آناتومی خاص وی میباشد که سبب سهولت در خدمترسانی به بیماران توسط جراحان میشود.
- امکان ساخت اشکال با هندسههای پیچیده
با استفاده از روش ساخت افزودنی، تقریباً هیچ محدودیتی در ساخت پروتزهای پزشکی با طرح و هندسه پیچیده وجود ندارد. این قابلیت، کیفیت و سرعت خدمت رسانی به بیماران را به شکل چشمگیری ارتقا می دهد.
- صرفه جویی در زمان:
استفاده از پرینترهای سه بعدی فلزی، علاوه بر ارائه کیفیت بسیار بالا موجب صرفهجویی در زمان و سرعت خدمات رسانی به بیماران تروما شده است.
- امکان استفاده از مواد زیست سازگار(Bio-compatible)
در ساخت ایمپلنتها با این روش میتوان از مواد زیست سازگاری همچون تیتانیوم و آلیاژهای آن، آلیاژهای کوبالت – کروم و استیل زنگ نزن استفاده کرد که با توجه به ابعاد و هندسه قطعه، خواص مکانیکی مورد نیاز و شرایط بیمار انتخاب میشوند.
- صرفه اقتصادی
با توجه به کاهش مواد دور ریخته شده و زمان در این روش نسبت به روشهای تولید سنتی، ساخت قطعه با صرفهتر است.
- قابلیت استریل کردن
وسایل کمک جراحی و ایمپلنتهای ساختهشده با این روش را می توان متناسب با تکنیک ساخت و مواد، به طرق گوناگون استریل نمود.